De planten-en de kattenwereld

Soms denk ik dat ik in een plantenwereld leef. Planten horen en zien ook alles, maar ik hoor ze nooit iets zeggen. Ze zien er altijd hetzelfde uit, ze kunnen geen uiting geven aan hun gevoelens.
Djeezes, wat ben ik blij dat ik niet tot de plantachtigen behoor. Ik zou stikken in mezelf. En altijd maar dat rusten en wachten tot er water komt om dan te kunnen tonen dat ik groei en bloei. Boring…
Geef mij maar de kattenwereld om in te leven. Klimmen in de bomen, ’s nachts op avontuur, lekker soezen in de zon, met een vogel of een visje spelen,… Hmm, lijkt me een veel boeiender leven. Ik denk dat ik ooit wel een poes was of toch tenminste als poes zal terugkomen. Die gedachte alleen al maakt me vrolijk… miauuwwww. Leve de katachtigen!