Manlief had een subliem idee vandaag !
Met de kinderen bij de Pinocchio gaan eten, ons favoriet adresje van vroeger…
Van de tijd dat we nog geen kinderen hadden, misschien nog niet samenwoonden zelfs. Toen gingen we toch heel geregeld op vrijdag-of zaterdagavond daar iets eten voor we uitgingen of naar de film.
En de sfeer is er niets veranderd. Je waant je zo in het volle Italië. De sfeer is er nog altijd los en gezellig. Ze praten er nog steeds geen nederlands (of willen niet, échte Italianen…).
Ons meisjes vonden het geweldig, met al die Pinocchio’s. Alleen de jongste begreep het niet goed. Als we bij de échte Pinocchio waren, waarom stond ie daar maar te staan en praat hij niet ?!
D’er was ene algauw verkocht aan ons meisjes. Het zijn toch verdorie echte charmeurs zenne, die Italianen. Bella, bella… handje, kushandje,… the new miss België… (jaja, ’t zal wezen, ’t is al goe jong…) Als we zo’n 10 jaar verder zijn, stappen we er misschien beter niet meer binnen 😉 Maar d’onze waren echt wel onder de indruk van zijn aandacht.
We hebben toch weer lekker gegeten en omdat we zo braaf waren (en snel bediend waren), hadden we ook nog een ijsje, tartuffo (njammie njammie) verdiend natuurlijk !
Nog een laatste kusje naar de ‘pizzadraaier’ (hihi, ook nog altijd dezelfde sympathieke kerel) en CIAO ! tot de volgende…
Ze hebben de harten van ons meisjes gestolen, Italianen zijn echt wel heel kindvriendelijk. We keren zeker gauw eens terug, dat is beloofd.