Ze voelt precies aan hoe ik me soms voel. Ze toont interesse. Ze weet hoe me te steunen en dat ontroert me. Het doet deugd.
Ik weet dat er ook negativiteit is maar ze kan prioriteit geven aan het menselijke.
Ik voel me op bepaalde gebieden ‘verbonden’ met haar, we hebben veel gelijkenissen.
Zoals ze het zelf zo lief zegt: we zijn er voor elkaar, we steunen elkaar.
Dat zal ik, denk ik, niet hebben met die ander. Ik ken ze niet even goed maar ik voel iets anders, iets oppervlakkig. Ik voel niet zo’n (vriendschaps)band dat me aantrekt. Ik kan me vergissen maar ik weet dat ik met haar niet zo’n dingen zou delen, misschien omdat ze me om de een of andere reden niet zou begrijpen…
moet dat nu echt 